Żywiak chlebowiec (Stegobium paniceum) należy do rodziny kołatków. Spotykany jest na każdym kontynencie. Nazywany gatunkiem kosmopolitycznym. W Polsce uważany za szkodnika pospolitego.
Budowa
Długość chrząszcza waha się na poziomie od 2 do 5mm. Jest on czerwonobrązowy. Całe ciało pokryte jest lekko żółtymi szczecinkami. Czułki tego owada są jedenastoczłonowe, nitkowate. Na pokrywach występują charakterystyczne rzędy punkcików. Ponadto samice są nieco większe od samców.
Występowanie
Żywiak chlebowiec w krajach o ciepłym klimacie zasiedla otwartą przestrzeń, natomiast w chłodniejszych preferuje pomieszczenia zamknięte, takie jak magazyny z żywnością czy mieszkania. Żywiak żeruje na takich produktach jak pieczywo, zboża, przyprawy, zioła, owoce suszone. Ponadto, można go także spotkać wśród wszelkiego rodzaju tekstyliów czy zbiorach botanicznych. Rzadko zdarza się, aby atakował produkty zwierzęce oraz książki.
Rozwój
Samica żywiaka chlebowca składa około 100 jaj w produktach spożywczych bądź opakowaniach. Aby jaja rozwijały się prawidłowo, potrzebują temperatury od 1705°C do 32,5°C oraz wilgotności powietrza powyżej 30%. Wylęgłe larwy tworzą kokon w pokarmach, w którym to spędzają całe swoje życie. Przechodzą one od 3 do 8 linień. Okres pełnego rozwoju opisuje się od 47 do 237 dni. Uwarunkowane jest t przede wszystkim warunkami atmosferycznymi- temperaturą oraz wilgotnością powietrza. Dorosłe osobniki nie pobierają pokarmu. Po kopulacji oraz złożeniu jaj przez samicę, żywiki lecą do światła i tam obumierają.
Szkody
Larwa żywiaka chlebowca jest groźnym szkodnikiem pokarmów. Poprzez zasiedlanie w pożywieniu przynosi duże straty. Najczęściej odkrywana jest za późno, aby uratować atakowane przez nie przedmioty. Dodatkowo, przy zasiedleniu zbiorów bibliotecznych bądź muzealnych jest w stanie zniszczyć znaczną część tych zasobów.